CRACOVIA-HF

„Wpływ sakubitrylu/walsartanu w porównaniu z ramiprylem na 
przebudowę i funkcję lewej komory u pacjentów z niewydolnością
serca o etiologii niedokrwiennej i pośredniej frakcji wyrzutowej.”

Sponsor: Krakowski Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II
Nr protokołu: DW.0701.005.2020P
EudraCT: 2020-005302-2

Principal Investigator

Prof. dr hab. Jadwiga Nessler

Wprowadzenie: Niewydolność serca (HF) z pośrednią frakcją wyrzutową (HFmrEF) jest schorzeniem związanym z istotną chorobowością i umieralnością, dlatego wymaga skutecznych terapii, które mogą poprawić wyniki kliniczne. Najczęstszą przyczyną HFmrEF jest uszkodzenie niedokrwienne, spowodowane zazwyczaj przebytym zawałem serca, które może prowadzić do patologicznej przebudowy lewej komory i pogorszenia jej kurczliwości z towarzyszącymi objawami HF. Stąd, wdrożenie leczenia skutecznie hamującego proces przebudowy lewej komory może przyczynić się do poprawy rokowania klinicznego. Ostatnio do leczenia HF wprowadzony został sakubitryl/walsartan będący inhibitorem receptora dla angiotensyny i inhibitora neprylizyny, hamujący układ renina-angiotensyna-aldosteron i wzmacniający działanie peptydów natriuretycznych. Dotychczas potwierdzono, że ten lek jest klinicznie korzystny u pacjentów z HF ze zmniejszoną frakcją wyrzutową (HFrEF), niemniej nie został dotychczas przebadany w grupie pacjentów z HFmrEF.

Cel: Ocena wpływu sakubitrylu/walsartanu w porównaniu z ramiprylem na przebudowę i funkcję lewej komory u pacjentów HFmrEF o etiologii niedokrwiennej.

Metody: Pacjenci z HFmrEF o etiologii niedokrwiennej, objawami HF w klasie II-IV według New York Heart Association (NYHA), podwyższonym poziomem peptydów natriuretycznych w osoczu i frakcją wyrzutową lewej komory wynoszącą 40-49% zostaną włączeni do tego prospektywnego, wieloośrodkowego, randomizowanego, podwójnie zaślepionego, kontrolowanego aktywnie badania. W pierwszym etapie pacjenci zostaną poddani fazie pojedynczej zaślepionej próby, w której zostanie dostosowana u nich docelowa dawka ramiprylu (5 mg dwa razy na dobę), a następnie zostaną poddani fazie pojedynczej zaślepionej próby, w której zostanie dostosowana u nich docelowa dawka sakubitrylu/walsartanu (najpierw 100 mg a następnie 200 mg dwa razy na dobę). W efekcie, 666 pacjentów tolerujących oba leki w docelowych dawkach zostanie przydzielonych losowo w stosunku 1:1 do grupy stosującej albo ramipryl w dawce 5 mg dwa razy na dobę albo sakubitryl/walsartan w dawce 200 mg dwa razy na dobę. Pierwszorzędowym punktem końcowym w badaniu będzie zmiana objętości końcowo-skurczowej lewej komory w ciągu 12 miesięcy leczenia zmierzona za pomocą rezonansu magnetycznego. Główne drugorzędowe punkty końcowe obejmują zmianę objętości końcowo-rozkurczowej lewej komory w ciągu 12 miesięcy leczenia, zmianę frakcji wyrzutowej lewej komory w ciągu 12 miesięcy leczenia, kliniczny punkt końcowy złożony ze zgonu sercowo-naczyniowego lub HF wymagającej hospitalizacji pierwszej lub kolejnej w ciągu 12-miesięcznego leczenia, zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 12-miesięcznego leczenia, HF wymagającą hospitalizacji w ciągu 12-miesięcznego leczenia, czas do wystąpienia zgonu lub pierwszego epizodu HF wymagającego hospitalizacji oraz całkowitą śmiertelność w czasie 12 miesięcy leczenia.

Perspektywy: Badanie to może określić skuteczność sakubitrylu/walsartanu w porównaniu do ramiprylu w procesie ograniczenia przebudowy lewej komory i postępującego pogorszenia funkcji skurczowej u pacjentów z HF o etiologii niedokrwiennej z HFmrEF.

Projekt finansowany przez Agencję Badań Medycznych